Η παράδοση της Αργιθέας είναι πλούσια σε πολλές μορφές της κοινωνικής ζωής, όπως τα πανηγύρια και οι γάμοι που ήταν και παραμένουν τα μεγάλα γεγονότα της, κι αποτελούν πρότυπα κοινωνικών εκδηλώσεων που καταξιώνουν και δίνουν ομορφιά στη ζωή. Τα πανηγύρια ιδίως, δεν αποτελούν μοναχά εκδηλώσεις θρησκευτικής πίστης αλλά και μια αφορμή να γλεντήσουν οι χωριανοί για να πάρουν καινούρια διάθεση για τις δύσκολες αγροτικές και κτηνοτροφικές τους απασχολήσεις.
Στα πανηγύρια αυτά με τη συνοδεία λαϊκών οργανοπαιχτών ξεφαντώνουν στο χορό και στο τραγούδι, όπου κυριαρχεί ο τοπικός παραδοσιακός χορός «κλειστό» (που άλλοτε χορευόταν αυστηρά και μόνο την ημέρα του Πάσχα), τα τσάμικα, στα τρία, συρτά συγκαθιστά, ο μπεράτης, το κοφτό και άλλοι χοροί.
Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό των πανηγυριών της Αργιθέςας είναι το τραπέζωμα ή το φίλεμα. Οι κάτοικοι του χωριού ή της συνοικίας που γιορτάζει φιλεύουν στα σπίτια τους ή σε κοινό τραπέζι στην πλατεία της εκκλησίας, όλους τους ξενοχωρίτες, τους ξενομαχαλιώτες κι όλους τους ξένους επισκέπτες που θα βρεθούν στο πανηγύρι.
Στα περισσότερα πανηγύρια το γλέντι ξεκίναγε απ’ την παραμονή στα τοπικά μαγαζιά αλλά οι ετοιμασίες για το τραπέζωμα άρχιζαν από την προπαραμονή. Όλες οι οικογένειες, ακόμα και οι φτωχιές κάνουν το κουμάντο τους να προσφέρουν πλούσια φιλοξενία στους πανηγυριώτες. Σήμερα το ρόλο αυτό σε ορισμένα πανηγύρια έχουν αναλάβει κυρίως οι Σύλλογοι και η Εκκλησία.
Τα φαγητά που ετοιμάζονται είναι πολύ πλούσια και δείχνουν πόσο βαθιά είναι ριζωμένη η φιλοξενία στους κατοίκους αυτής της περιοχής. Ετοιμάζονται ψητά, στιφάδο με γίδα ή προβατίνα, κοκορέτσια, πίτες, τυριά, γιαούρτι ή τσαλαφούτι και σαλάτες. Προσφέρονται επίσης, λουκούμια, τσίπουρο, κρασί κι άλλα ποτά. Όταν τελειώσει το φαγητό, ξεκινάει το γλέντι. Το ξεκίνημα γίνεται με καθιστικά τραγούδια και άλλα αργά τραγούδι που τα τραγουδούν αντιφωνικά. Μετά ξεκινά ο χορός που στη συνέχει μεταφέρεται απ’ τα σπίτια στην πλατεία της εκκλησίας που γιορτάζει και συνεχίζεται μέχρι αργά το βράδυ. Παλιότερα τα πανηγύρια κρατούσαν τρεις ημέρες για να προλάβουν να χορέψουν όλοι και τη σειρά του χορού την καθόριζε ο παπάς ή οι επίτροποι ή οι γεροντότεροι.
Από παλιά μέχρι και σήμερα οι κάτοικοι περιμένουν το πανηγύρι με μεγάλη λαχτάρα, για το γλέντι, αλλά, κυρίως για την ανθρώπινη επαφή και την επικοινωνία. Η επικοινωνία και το αντάμωμα είναι απ’ τα πιο σπουδαία γεγονότα που δίνουν μεγάλη χαρά σε μικρούς και μεγάλους, ενώ πολλές φορές πάνω στο γλέντι και τη χαρά του πανηγυριού γινόταν και ευχάριστα δηλαδή, «σεβάσματα» (αρραβώνες).
Πηγή: περιοδικό «Χορεύω» (τεύχος 12, Απρ – Ιουν 2010)
