Οι Αθαμάνες με τους Βυζαντινούς δεν είχαν και πολύ καλές σχέσεις. Όταν ξέσπασαν οι εικονομαχίες τον 8ο μ.Χ. αιώνα οι ορεινοί πληθυσμοί Δόλοπες και Αθαμάνες γίνονται φανατικοί εικονολάτρες.
Σαν ήλθαν στα χωριά μας οι εκπρόσωποι του Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Ε’ (του Κοπρώνυμου) και έδωσαν εντολές να εξαφανιστούν οι εικόνες από τις εκκλησίες, οι πρόγονοί μας όχι μόνο δεν υπάκουσαν στην εντολή αλλά και σκότωσαν τους βυζαντινούς εκπροσώπους. Σαν το έμαθε ο Αυτοκράτορας ταράχτηκε και έδωσε εντολή να διαγράψουν από τα χαρτιά της Αυτοκρατορίας την περιοχή μας και από τότε μας χάρισαν το όνομα Άγραφα και Αγραφιώτες. Οι Δόλοπες κράτησαν αυτή την ονομασία μέχρι σήμερα και οι Αθαμάνες πήραν την ονομασία της πρωτεύουσάς τους και ονομάστηκαν Αργιθεάτες, χωρίς ποτέ τους να πάψουν να έχουν στις φλέβες τους το αίμα των προγόνων τους Αθαμάνων.
Αναφορά έμμεση στην Αργιθέα γίνεται από τους βυζαντινούς για την επισκοπή Ραδοβισδίου.
Η Επισκοπή Ραδοβισδίου περιλάμβανε το δυτικό τμήμα της Αργιθέας του Νομού Καρδίτσας, ένα μικρό Νοτιοδυτικό τμήμα του Νομού Ευρυτανίας, ένα μικρό Βορειοδυτικό τμήμα του Νομού Αιτωλοακαρνανίας και το Βορειοανατολικό τμήμα του νομού Άρτας – το Ραδοβύζι.
Η Επισκοπή Ραδοβισδίου αναφέρεται πρώτη φορά τον Θ’ αιώνα από τον ΛΕΟΝΤΑ το σοφό και στο τακτικό Β’ του ΙΩΑΝΝΗ ΤΣΙΜΙΣΚΗ 972-976. Καταλάμβανε την 16η θέση από τις 28, που υπάγονταν στη Μητρόπολη Λάρισας.
Δεύτερη φορά αναφέρεται, ως Ραδοβιστίου, στο Τακτικόν Α’ του ΑΛΕΞΙΟΥ ΚΟΜΝΗΝΟΥ 1081-1118 κατέχοντας την 15η θέση από τις 25 επισκοπές της Μητρόπολης Λάρισας.
Τρίτη φορά αναφέρεται το 1371 σε πατριαρχικό σιγίλιο του Πατριάρχου αγίου ΦΙΛΟΘΕΟΥ ΚΟΚΚΙΝΟΥ προς το Μητροπολίτη Λάρισας ΝΕΙΛΟ μέσα στο οποίο αναγράφονται και οι υπαγόμενες σ’ αυτόν 16 επισκοπές από τις οποίες την 15η θέση καταλαμβάνει η επισκοπή Ραδοβισδίου. Η Επισκοπή εξακολουθεί να υφίσταται στα χρόνια της τουρκοκρατίας.
Έδρα της Επισκοπής Ραδοβισδίου ήταν αρχικά τα ΜΙΚΡΑ ΒΡΑΓΚΙΑΝΑ Ν. ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ. Στον οικισμό ΔΕΝΔΡΟΣ, στη θέση που είναι μέχρι σήμερα κτισμένος ναός προς τιμήν του Γενέσιου της Θεοτόκου ήταν ο οίκος του Επισκόπου και για το λόγο αυτό η περιοχή μέχρι σήμερα ονομάζεται ΕΠΙΣΚΟΠΗ. Στα μέσα του 18ου αιώνα, η έδρα της Επισκοπής μεταφέρεται στο χωριό ΒΕΛΕΝΤΖΙΚΟ Ν. ΑΡΤΑΣ. Η Επισκοπή καταργήθηκε το 1833 με βασιλικό διάταγμα.
