Αναφορά στη γέφυρα Κοράκου το έτος 1710

Μια επιστολή του 1710, που στάλθηκε από το Πετρίλο, από άγνωστο επίσκοπο που βρέθηκε εκεί, με παραλήπτη καθηγούμενο Δουσίκου Ἀθανάσιο, περιγράφει προφανώς πως κτίστηκε η «κούλια», που ακόμη στέκει όρθια…
«…ἐκεῖ σιμὰ ἀπὸ τὸ ἐδῶθεν μέρος τῆς ὁδοῦ κάποια σκάλα, ἡ ὁποία ἀπειλεῖ εἰς τοὺς ὁδίτας φοβερώτατον κίνδυνον, εἰς τόσον ὁποῦ, ἂν δὲν διορθωθῇ καὶ ἐκείνη μὲ ἔξοδον ἱκανήν, ἥ τε ὁδὸς τελείως ἄβατος γίνεται, καὶ αὐτὴ ἡ γέφυρα ματαιούται, ὡς μηδενὸς δυναμένου διαβῆναι ἐκεῖθεν…».

ἄδηλος ἐπίσκοπος                                  Ἀθανάσιος καθηγούμενος Δουσίκου

Πετρῆλο, 1710 Ἰουλ.                                                        [Μονὴ Δουσίκου]

Τῷ πανοσιωτάτῳ πνευματικῷ πατρὶ καὶ ἁγίῳ καθηγουμένῳ τῆς ἱερᾶς καὶ σεβασμίας καὶ ἀρχιερατικῆς μονῆς τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ τῶν Μεγάλων Πυλῶν, τῆς κοινότερον λεγομένης τοῦ Δουσίκου, κυρίῳ κυρίῳ Ἀθανασίῳ σὺν πάσῃ τῇ αὐτοῦ ἐν Χριστῷ ἀδελφότητι εὐχὰς καὶ εὐλογίας.

Τὸ ἀξιοθαύμαστον καὶ ἀξιέπαινον ἔργον τοῦ ἁγιωτάτου ἐκείνου πατρὸς ἡμῶν καὶ θαυματουργοῦ Βησσαρίωνος τοῦ καὶ κτίτορος τῆς ἱερᾶς ταύτης καὶ σεβασμίας μονῆς, λέγω δὲ ἡ γέφυρα ἡ ἐν τῷ κοράκῳ καλουμένῳ II τόπῳ, τῷ παρὰ τῷ Ἀχελώῳ ποταμῷ, ἂν καλὰ καὶ εἰς τοὺς ἐδικοὺς μας καιροὺς καὶ χρόνους φθόνῳ τοῦ χαιρεκάκου δαίμονος καὶ τῶν αὐτοῦ συνεργῶν τὴν ὡς μὴ ὤφελε τελείαν φθορὰν ὑπέστη, ἀλλ’ ἐξ ἐναντίας πάλιν, τῇ του Θεοῦ χάριτι καὶ βοηθεῖᾳ, οἶμαι δὲ μᾶλλον καὶ βεβαίως πείθομαι, καὶ αὐτοῦ τοῦ ἁγιωτάτου πατρὸς ἡμῶν τοῦ προκατάρξαντος τοῦ ἔργου τῇ προμηθείᾳ, ἐκινήθη πάλιν ἡ τούτου ἀνακαίνησις συνεργείᾳ καὶ συνδρομῇ ἄλλων τε πολλῶν ἐκ τῶν πέριξ χωρίων φιλοθέων χριστιανῶν καὶ τῆς ἱερᾶς ταύτης καὶ σεβασμίας μονῆς, ἧς ἡ πανοσιότης ἡ σὴ τό γε νῦν ἔχον ἔχει τὴν προστασίαν. Καὶ ὥσπερ πρώην διὰ τοῦ ἁγιωτάτου ἐκείνου I ἀνδρὸς εἰς αὐτὴν μετὰ τῶν ἄλλων αὐτοῦ καλῶν τε καὶ ἀγαθῶν ἔργων καὶ πράξεων καὶ αὐτὸ τοῦτο τὸ θεάρεστον ἀνεφέρετο ἔργον, οὕτω καὶ νῦν οὐκ ἄνευ λόγου τοῦ προσήκοντος εἰς αὐτὴν ἀναφερόμενον διατελεῖ, τοῦ προκαταρκτικοῦ αἰτίου μηδέποτε ἀφιστάμενον. Καὶ δὴ χάρις τῷ πανταιτίῳ Θεῷ καὶ τῷ τούτου θεράποντι, ὁποῦ ἔλαβε τὸ τέλος ἡ ἀνακαίνησις, καὶ ἔγινε καθὼς ἔπρεπε, τελειωμένον μὲ ὅλα του τὰ μέρη.

Ὅμως ἀπὸ μὲν καθ’ ἑαυτὸ τετελειωμένον καὶ ὁλόκληρον εἶναι, καὶ πολλὴν ἔχουσι τὴν εὐχαριστίαν ἐκεῖνοι ὁποῦ ἐσυνδρόμησαν εἰς τὴν τελείωσίν του ὑπὸ τῶν καθ’ ἑκάστην ἡμέραν τε καὶ ὣραν διαβαινόντων II ἐκεῖθεν, καθὼς θέλουσιν ἔχει καὶ πολλὴν τὴν ἀντιμισθίαν ἐκ Θεοῦ εἰς τὴν μέλλουσαν καὶ ἐλπιζομένην ζωήν. Λείπεται δέ τι ἄλλως τῶν εἰς αὐτὸ φερόντων ἀναγκαῖον, ὃ καὶ ἐλάνθανε μὲν πρῶτον τινάς, νῦν δὲ καὶ παρὰ πολλῶν ἐγνωρίσθη, καὶ ἡμεῖς τὸ ἠξεύρομεν καλά. Εἶναι ἐκεῖ σιμὰ ἀπὸ τὸ ἐδῶθεν μέρος τῆς ὁδοῦ κάποια σκάλα, ἡ ὁποία ἀπειλεῖ εἰς τοὺς ὁδίτας φοβερώτατον κίνδυνον, εἰς τόσον ὁποῦ, ἂν δὲν διορθωθῇ καὶ ἐκείνη μὲ ἔξοδον ἱκανήν, ἥ τε ὁδὸς τελείως ἄβατος γίνεται, καὶ αὐτὴ ἡ γέφυρα ματαιούται, ὡς μηδενὸς δυναμένου διαβῆναι ἐκεῖθεν.

 

Τούτου χάριν ἡμεῖς, καθὼς καὶ ἐξ ἀρχῆς δεν ἐλείψαμεν, καθὼς τὸ ἠξεύρετε, νὰ συνδρομήσωμεν εἰς τὰ κατὰ δύναμιν, καὶ λόγοις καὶ ἔργοις, οὕτω καὶ νῦν συλλογιζόμενοι καὶ φροντίζοντες νὰ μὴν ἀκολουθήσῃ τὸ ἄνωθεν εἰρημένον, ἀνεφέραμεν τὴν ὑπόθεσιν χριστιανῷ τίνι φιλοθέῳ λίαν καὶ ἐλεήμονι, ἐπειδὴ καὶ ἀφ’ ἑαυτῶν οὐ δυνάμεθα διὰ τὰς πολλὰς ἐξόδους καὶ τὰ χρέα ὁποῦ ἔχομεν (ἱστῷ Θεός), καὶ μᾶς ὑποσχέθη να κάμῃ τὴν ἔξοδον ὅσην ἤθελε γένει. Ἀλλὰ ζητεῖ καὶ αὐτὸς ἕνα ζήτημα τοιοῦτον: Εἰδὼς ὅτι ἡ γέφυρα εἰς τὴν σεβασμίαν ταύτην μονὴν ἔχει, ὡς ἔφημεν, τὴν ἀναφοράν, καὶ ἀπὸ ταύτης ὀνομάζεται, ἂν εἶναι εἰς τοὺς ὁρισμοὺς τῆς τε σῆς πανοσιότητος καὶ τῶν λοιπῶν ἀδελφῶν νὰ γραφῇ τὸ τίμιόν του ὄνομα, να μνημονεύεται μετὰ τῶν παρρησία μνημονευο­μένων. Καὶ εἰς τοῦτο τῆς δίδομεν εἴδησιν, ἂν ὁρίσῃ να μᾶς ἀποκριθῇ μὲ ἐδικὸν της καὶ πιστὸν διακομιστήν. Καὶ θέλομεν πάρει τὴν φροντίδα νὰ δοθοὺν τὰ ῥηθέντα ἔξοδα εἰς τάς χεῖρας της, διὰ νὰ τελειωθῇ καὶ τοῦτο τὸ ἔργον ὡς ἀναγκαιότατον καὶ τοῦ μεγάλου ἐκείνου ἔργου συστατικόν.

Ταῦτα μέν, ἡ δὲ τοῦ Θεοῦ χάρις καὶ αἱ παρ’ ἡμῶν εὐχαὶ καὶ εὐλογίαι εἴησαν μετὰ τῆς σῆς πανοσιότητος καὶ τῶν λοιπῶν τῶν ὑπ’ αὐτὴν ἀδελφῶν.

Ἐκ Πετρήλου, ᾳψι΄ Ἰουλίου ι΄.

 

* Η αρχική φωτογραφία της γέφυρας Κοράκου είναι από 22 Μαΐου 1893

 

Γεωλογικός Χάρτης Ηπείρου και Θεσσαλίας ALFRED PHILIPPSON

 

Γεωμορφολογικός Χάρτης Ηπείρου και Δυτικής Θεσσαλίας ALFRED PHILIPPSON