Πετρωτό – Λιάσκοβο

Το Πετρωτό ανήκει στο Δήμο Αργιθέας και σ΄ αυτό υπάγονται οι οικισμοί Πετρωτού, Τρίλοφου, Συκιάς και Παλαιόδεντρου. Οι παλιότερες ονομασίες τους ήταν Λιάσκοβο, Ντούγλιστα, Συκιά και Παλαιόδεντρος. Το Πετρωτό απέχει από την Καρδίτσα 80 χλμ., από το Μουζάκι 54 χλμ. και από Ανθηρό και Καλή Κώμη 12 χλμ. Είναι χτισμένο σε 650 μ. υψόμετρο.

Το Πετρωτό κατοικείται το χειμώνα από 70 άτομα, ενώ το καλοκαίρι ο αριθμός αυτών ανέρχεται σε 380 άτομα. Κύριες πηγές εισοδήματος των κατοίκων του χωριού είναι η κτηνοτροφία, η γεωργία και η μελισσοκομία.

Οι αρχαιότεροι κάτοικοι του τόπου, σύμφωνα με την παράδοση, ήταν οι Πελασγοί, ενώ αργότερα κατοίκησαν την περιοχή οι Αθαμάνες. Στο χώρο του σημερινού Πετρωτού υπήρχαν η Αλόπη και η Εθοπία που καταστράφηκαν από το ρωμαϊκό στρατό. Από αρχαιολογικά ευρήματα όμως διαφαίνεται μια συνεχής κατοίκηση της θέσης κατά τη ρωμαϊκή και βυζαντινή εποχή. Αρχαιολογικός χώρος υπάρχει στις θέσεις «Παλαιόκαστρο-Πουρναράκια». Από τα μνημεία του χωριού αξιόλογα είναι τα τρία γεφύρια της περιοχής. Το τοξωτό πέτρινο γεφύρι του Πετρωτού (13ου-14ου αι.) στη θέση Πούπη, η γέφυρα του Κοράκου – το μεγαλύτερο μονότοξο γεφύρι του ελληνικού χώρου – που χτίστηκε το 1514-5 από το μητροπολίτη Λάρισας Άγ. Βησσαρίωνα με χορηγίες ομογενών από όλα τα Βαλκάνια και ανατινάχτηκε από τους αντάρτες κατά τη διάρκεια του Εμφύλιου και η «Κουτσοκαμάρα», η πολύτοξη γέφυρα στην περιοχή Συκιάς. Ενδιαφέρουσες για τον επισκέπτη είναι και δύο οικίες, του Καραθανάση στο Πετρωτό και του Τσιούμα στον οικισμό Αγ. Δημητρίου, χαρακτηριστικό γνώρισμα της οποίας είναι οι πολεμίστρες.

Στην απογραφή των Οθωμανών του 1454/1455 αναφέρεται ωςLaskova, νέα εγγραφή, εκτός του καστίχου. Αυτό σημαίνει ότι στην προηγούμενη απογραφή, το κατάστιχο της οποίας δεν σώθηκε, το Λιάσκοβο δεν υπήρχε. Έμμεσα, λοιπόν, εξάγεται το συμπέρασμα ότι ο οικισμός ιδρύθηκε μετά το 1395/1396 και πριν από το 1454/1455. Πρόκειται για έναν μικρό οικισμό 17 οικογενειών, από τις οποίες η µία είχε ως αρχηγό µία χήρα γυναίκα, και δύο άγαμων ενηλίκων. Οι χωρικοί καλλιεργούσαν δημητριακά, είχαν αμπέλια και κήπους και εξέτρεφαν πρόβατα. Ο τιμαριούχος του οικισμού εισέπραξε, το 1454/1455, το ποσό των 794 άσπρων.

Στις ελληνικές πηγές, την αρχαιότερη αναφορά του οικισμού, ως Λιάσκοβου, συναντούμε στην ανέκδοτη πρόθεση 39 της Μονής του Δουσίκου, του έτους 1530. Στο φ.202α είναι κατά χωρισμένα τα ονόματα 11 αφιερωτών, 8 ανδρών και τριών γυναικών.

Στις 17 Ιουνίου 1659 επισκέφθηκε το Λιάσκοβο ένας μοναχός του Αγίου Τάφου και οι χωρικοί του πρόσφεραν ό,τι μπόρεσαν. Ο μοναχός έγραψε τα ονόματα των δωρητών στο κατάστιχό του. Πρόκειται για τους αρχηγούς δύο οικογενειών με τα μέλη τους, από τις οποίες η μία είναι του ιερέα.

Επισημαίνω την ύπαρξη του αρχαίου ονόματος Φοίνω< Φοινικία< φοινικούς (ερυθρός), και την ύπαρξη μιας ενορίας. Το γεγονός αυτό δηλώνει ότι στα 1659 ο οικισμός είχε, 10 τουλάχιστον, οικογένειες, δηλαδή 50, περίπου, κατοίκους.

Το τοπωνύμιο είναι κυριωνύμιο και δηλώνει ότι ο οικιστής ονομαζόταν Λιάσκος< Λάσκος < Λάσκαρης.

Ο ναός του Αγ. Νικολάου βρίσκεται στο κέντρο του Πετρωτού και κτίστηκε γύρω στα έτη 1861-1881. Κοντά στο κέντρο του χωριού είναι και οι ναοί του Αγ. Δημητρίου και του Προφήτη Ηλία ενώ ο ναός του Αγ. Κων/νου είναι στον οικισμό του Τρίλοφου.

Ο κεντρικός οικισμός του Πετρωτού υδρεύεται από την πηγή «Κανάλια» και τις βρύσες «Καπετανόβρυση», «Κανάλια» και «Φτέρη». Στην περιοχή ρέουν οι ποταμοί Αχελώος και Κουμπουριανίτης ή Πετριλιώτης. Ο οικισμός της Συκιάς υδρεύεται από την πηγή της Γκούρας. Στη συμβολή των ποταμών Αχελώου και Κουμπουριανίτη ή Πετριλιώτη, κατασκευάζεται το Φράγμα Συκιάς με ύψος 155 μ. και σχεδιάζεται η εκτροπή του Αχελώου. Το Βακούφικο δάσος Συκιάς Πετρωτού δεσπόζει στο τοπίο και από τις κορυφές της περιοχής, Αηλιάς-Γριλιάγκο-Παδούλα-Βερούσια-Πύργος-Λεύκα κ.ά., καθώς και από τις τοποθεσίες ΑηΒλάσης και Φτέρη, η θέα είναι μοναδική. Στην περιοχή Πετρωτού υπάρχουν οι σπηλιές «του Μεϊντάνη», «του Χαϊντούτη» και η «σπηλιά Αβρυσκού».

Πολιτισμός – εκδηλώσεις: Στο πανηγύρι του Αη-Λια, στις 20/7, μετά τη δοξολογία και κάτω από τον ίσκιο του αιωνόβιου πλάτανου που σκεπάζει όλη την πλατεία του Πετρωτού, ξεκινά το γλέντι με τα δημοτικά τραγούδια και τους παραδοσιακούς χορούς (τσάμικο, συρτό, κλειστό, χασάπικο κ.ά.). Στην Αθήνα εδρεύει ο Σύλλογος Λιασκοβιτών που ασχολείται με θέματα του χωριού.

Τα ΦΕΚ Δημιουργίας της Κοινότητας  Λιασκόβου Ν. Τρικκάλων

• ΦΕΚ 261Α – 31/08/1912

Σύσταση της κοινότητας με την απόσπαση του οικισμού Λιάσκοβον από το δήμο Αργιθέας και τον ορισμό του ως έδρα της κοινότητας.

• ΦΕΚ 81Α – 14/05/1928

Ο οικισμός Λιάσκοβον της κοινότητας μετονομάζεται σε Πετρωτόν. Η κοινότητα μετονομάζεται σε κοινότητα Πετρωτού.

 Κ. Πετρωτού Ν. Τρικκάλων

Η κοινότητα προήλθε από τη μετονομασία της κοινότητας Λιασκόβου.

• 16/10/1940

Αναγνώριση του οικισμού Λουμπράβα και προσάρτησή του στην κοινότητα Πετρωτού. Αναγνώριση του οικισμού Συκέα και προσάρτησή του στην κοινότητα Πετρωτού. Αναγνώριση του οικισμού Ντούγλιστα και προσάρτησή του στην κοινότητα Πετρωτού.

• ΦΕΚ 82Α – 13/04/1944

Η κοινότητα αποσπάται από το νομό Τρικκάλων και υπάγεται στο νομό Καρδίτσης.

Κ. Πετρωτού Ν. Καρδίτσης

Η κοινότητα αποσπάσθηκε στο νομό Καρδίτσης από το νομό Τρικκάλων.

• ΦΕΚ 119Α – 03/07/1957

Ο οικισμός Ντούγλιστα της κοινότητας μετονομάζεται σε Τρίλοφον. Ο οικισμός Λουμπράβα της κοινότητας μετονομάζεται σε Πηγή.

• 05/04/1981

Αναγνώριση του οικισμού Παλαιόδενδρος και προσάρτησή του στην κοινότητα Πετρωτού. Ο οικισμός Πηγή της κοινότητας καταργείται και προσαρτάται στον οικισμό Τρίλοφον της κοινότητας.

• ΦΕΚ 244Α – 04/12/1997

Ο οικισμός Συκέα αποσπάται από την κοινότητα και προσαρτάται στο δήμο Αργιθέας. Ο οικισμός Τρίλοφον αποσπάται από την κοινότητα και προσαρτάται στο δήμο Αργιθέας. Ο οικισμός Παλαιόδενδρος αποσπάται από την κοινότητα και προσαρτάται στο δήμο Αργιθέας. Ο οικισμός Πετρωτόν αποσπάται από την κοινότητα και προσαρτάται στο δήμο Αργιθέας. Η κοινότητα καταργείται.

 Η διακύμανση του πληθυσμού από την απελευθέρωση έως σήμερα