Το χωριό Πετροχώρι αποτελεί τοπική κοινότητα του Δ. Αργιθέας του Ν. Καρδίτσας. Φωλιασμένο στους πρόποδες του Κούρλιακα και σε υψόμετρο 1100 μ. προβάλλει ανεπιτήδευτο και φιλόξενο με την ήσυχη εικόνα του σε μια άγριας ομορφιάς κορνίζα.

Για το πότε ακριβώς κατοικήθηκε το χωριό δε γνωρίζουμε. Οι τρεις παλιές εκκλησίες που κτίστηκαν μετά το 1721 αλλά και τα παλιά κτίσματα είναι μια ιστορική απόδειξη ότι το Πετροχώρι κατοικούνταν σίγουρα τον 18ο αιώνα και κατά πάσα πιθανότητα και από πιο παλιά. Από τις πολλές εκκλησίες αλλά και τα ερειπωμένα κτήρια υποθέτουμε ότι το Πετροχώρι πριν το 1821 ήταν ένα πολυάνθρωπο χωριό.

Το σημερινό Πετροχώρι μέχρι το 1957 ονομαζόταν Σπυρέλο, όνομα το οποίο δε γνωρίζουμε ακριβώς από που προέρχεται. Κάποιες υποθέσεις, όπως μας τις διέσωσε η παράδοση, αναφέρουν ότι οι πρώτοι κάτοικοι ήρθαν και εγκαταστάθηκαν στο σημερινό Σπυρέλο από μια τοποθεσία δυτικά του χωριού Μεσοβούνι που λέγεται Παλιοσπυρέλο. Μια άλλη παράδοση θέλει να δόθηκε αυτό το όνομα γιατί σ’ αυτό το χωριό οι κάτοικοι έσπερναν πρώτοι απ όλους τα χωράφια τους σιτηρά, δημητριακά, ρεβύθια, καλαμπόκι κ.λ.π.

Οι εκκλησίες και τα μοναστήρια μαρτυρούν ότι το Πετροχώρι άκμασε την περίοδο 1710 – 1750 περίπου. Υπάρχουν σήμερα τρεις εκκλησίες και ένα μοναστήρι. Πρόκειται για το μοναστήρι του Προφήτη Ηλία με αγιογραφημένο ξυλόγλυπτο τέμπλο του 1721. Η εκκλησία της Παναγίας Κοιμήσεως της Θεοτόκου είναι χρονολογημένη το 1734. Ο ναός της Αγίας Παρασκευής έχει έτος αγιογράφησης το 1721. Ο ναός του Αγίου Αθανασίου κτίστηκε το 1957 στα ερείπια μικρής εκκλησίας. Υπήρχαν κι άλλες εκκλησίες που δυστυχώς δε σώζονται.

Η ψηλότερη κορφή απ’ τα βουνά που περιβάλλουν το Πετροχώρι είναι το ‘σχιζοκάραβο’ με υψος 2.184 μ.. Άλλα βουνά είναι τα Καυκιά και ο Κούρλιακας.

Δύο ποτάμια υπάρχουν κοντά στο χωριό. Ο ‘Πετριλιώτης’ που πηγάζει απ’ τα Πετρίλια και χύνεται στον Αχελώο και ο κυρίως χείμαρρος που ξεκινάει απ’ την τοποθεσία «Μάνα» (πηγή που υδροδοτεί το χωριό) και χύνεται στον Πετριλιώτη ποταμό.

Στο χωριό υπάρχουν πολλές βρύσες και πηγές που μαρτυρούν την ύπαρξη άφθονου νερού σε παλιότερα χρόνια. Μερικές απ΄αυτές είναι: η «Τσιάλσια» που βρίσκεται στο κέντρο του χωριού, άγνωστο από πού πήρε αυτό το όνομα, η βρύση στην εκκλησία της Παναγίας, η «Γυαλιά», που λέγεται ότι περιέχει γυαλί από όπου πήρε και το όνομά της. Άλλες βρύσες ήταν η «Μεγάλη Βρύση», η «Χουμωμένη», η βρύση στη θέση «κεραμίδι»…..βρύσες που υπάρχουν στους κτηνοτροφικούς οικισμούς της Πατλιάς και της Εβάκλης , στο «Σταυρό», στον «Ογλά», στα «Καλυβάκια» κ.ά.

Πολλές φυσικά από τις παραπάνω πηγές χρησιμοποιούνταν για το πότισμα των ζώων καθώς οι κάτοικοι ασχολούνταν κυρίως με την κτηνοτροφία και ξακουστό ακόμα είναι το τυρί της Πατλιάς και της Εβάκλης, κτηνοτροφικοί οικισμοί που ακόμα στις καλύβες τους φιλοξενούν τους τελευταίους εναπομείναντες κτηνοτρόφους.

Η κτηνοτροφία ήταν η βασική απασχόληση των κατοίκων. Στα χρόνια βέβαια της οικονομικής άνθισης οι άνθρωποι του χωριού βασίστηκαν σε δύο πόρους. Ο ένας ήταν το ταξίδι στο εξωτερικό, Βλαχία κυρίως, για το καζάντισμα, την προκοπή και ο άλλος ήταν η καλλιέργεια της σηρικής πλοκής, η σηροτροφία, που μαζί με τα μάλλινα και τα βαμβακερά, τις περίφημες θρούμπες, τα διοχέτευαν κυρίως στις αγορές της Ηπείρου δια μέσω της γέφυρας «Κοράκου».

Η παρακμή του χωριού άρχισε με το κάψιμο των χωριών της Αργιθέας από τον Σκόνδρα Πασά αφού οι κάτοικοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και να βρουν καταφύγιο σε Βάλτο , Ξηρόμερο και Ήπειρο, για να γυρίσουν μετά την απελευθέρωση κάποιες οικογένειες και να ξαναφτιάξουν το χωριό.

Η πληθυσμιακή αποψίλωση της περιοχής, που ξεκίνησε από την δεκαετία του ’70 προς τα αστικά κέντρα για αναζήτηση εργασίας, δεν άφησε ανεπηρέαστο και το Πετροχώρι…

Οι εναπομείναντες κτηνοτρόφοι συνεχίζουν να έρχονται για το ξεκαλοκαιριό κ να κρατάνε ζωντανή ακόμα την Πατλιά και την Εβάκλη , κτηνοτροφικοί οικισμοί , όπως είπαμε, πολυπληθείς κάποτε, που παρήγαγαν εξαιρετικής ποιότητας τυροκομικά προϊόντα. Διακαής είναι ο πόθος όλων των κατοίκων να μπορέσουν να διασώσουν αλλά και να αξιοποιήσουν με κάθε τρόπο αυτούς τους ιδιαίτερους και πανέμορφους ιστορικούς οικισμούς.

Οι κάτοικοί του, φιλόξενοι και γλεντζέδες, κρατούνε ψηλά την πολιτιστική τους ταυτότητα με αποκορύφωση τον πανηγυρικό εορτασμό του Προφήτη Ηλία κάθε 20 του Ιούλη, όπου οι χωριανοί αλλά και επισκέπτες ανταμώνουν από κάθε μέρος της Ελλάδας για να τιμήσουν τον Άγιο και το χωριό, να διασκεδάσουν και να απολαύσουν τα εξαιρετικά τοπικά εδέσματα όπως τις πίτες, το τσαλαφούτι, το τυρί, τις μελαχροινές (καρυδόπιτες)κ.ά.

Το Πετροχώρι, με τις βαθιές του ρίζες και την ασφαλή αγκαλιά του είναι πάντα εκεί να σε καλωσορίσει, να σε εκπαιδεύσει σε έναν άλλον τρόπο ζωής και να σου θυμίσει με όλες τις αισθήσεις σου πώς θα μπορούσε ίσως να γίνει πιο ουσιαστική η ζωή μας.